Home
Inleiding
Binnen de gemeente Roerdalen ligt het idyllisch dorp Montfort, in de bebouwde kom tussen de Stationsweg en de Linnerweg bevindt zich een op stuifduinen bosgebied ter grote van 6 hectare. ( locatie ) Het gebied wordt "aan de Berg" genoemd en is in beheer bij het Limburgs Landschap. Door de stuifduinen gevormde kom in het bos ter hoogte van de Camerberg werd deze plaats uitermate geschikt bevonden voor een openluchttheater. In de volksmond werd dit theater "Aopeluchspel" ( openluchtspel ) genoemd. Onder auspiciën van plaatselijke fanfare "de Vriendenkring" en vele vrijwilligers als eerste, zijn er in het jaar 1932 grote successen geboekt met de opvoering van "de Zwarte ridder".
Ook in het jaar 1923 werd door de vastelaoves vereniging "Den Uul van den Grauwert" in een citaat reeds melding gemaakt van het theater, zie geschiedenis.
Kadastrale gegevens van het gebied "aan de Berg" te Montfort genoemd naar het heuvelachtig gebied gevormd door stuifduinen.
Hoogte kaart van het bosgebied "aan de Berg" te Montfort
Drone foto van het bosgebied "aan de Berg" Montfort, ook zijn de namen van de locaties toegevoegd inclusief de Zoerewaeg en Zeutewaeg dit volgens een citaat uit de feestkrant van 13 februari 1923 van de vastelaoves vereniging "Den Uul van den Grauwert" zie de geschiedenis.
Drone video opname van het bosgebied "aan de Berg" Montfort
Recensie van Walburg Pers 2011
Openluchttheater Montfort bij de Camerberg
Dicht bij de Camerberg in Montfort is c.a. 1923 een openluchttheater aangelegd. In een kuil in het bos met een iets verhoogd speelvlak. Op de achtergrond was een muurtje met enkele openingen dat als kasteeldecor functioneerde. Er waren 300 zitplaatsen maar ook staanplaatsen. Bekend is dat in 1930 hier het toneelstuk De Zwarte Ridder werd opgevoerd en dat de fanfare vereniging er concerten gaf.
In de jaren voor de oorlog werden er door het Vlaams Volkstoneel regelmatig voorstellingen gegeven. Begin jaren vijftig werd het theater opgeknapt, maar de publieke belangstelling werd steeds minder. Na 1956 worden geen voorstellingen meer vermeld. Tot eind jaren zeventig werd het nog wel zeer incidenteel gebruikt maar raakte daarna in verval. In het landschap zijn de overblijfsels nog te zien
Bronnen
- Openluchttheaters in Nederland door Eric Alexander en Nico van der Krucht. Uitgave Walburg Pers, 2011